Feynman, 1940'ların sonunda, yüklü parçacıklar arasındaki elektromanyetik etkileşmeyi betimleyen görelilikli kuantum kuramı olan kuantum elektrodinamiğine önemli katkılarda bulundu. Bu kuramdaki ciddi bir sorun, sonuçları arasında sonsuz büyüklüklerin bulunmasıdır. Bu büyüklükler, yeniden normlama adı verilen bir süreçle, başka sonsuz büyüklükler çıkarılarak ortadan kaldırılır. Bu adımın matematiksel açıdan kuşkulu olmasına ve hâlâ bazı fizikçileri rahatsız etmesine rağmın, kuramın son halinin, bütün öngörülerinde çok duyarlı olduğu gösterilmiştir. Feynman tövbekârlıktan uzak bir biçimde "Peşinde olduğumuz felsefe değil, gerçek nesnelerin davranışıdır," demiş ve kuantum elektrodinamiği ile deney arasındaki uyumu, New York ile Los Angeles arasındaki uzaklığı, bir tek saç telinin kalınlığına eşit bir duyarlıkla bulmaya benzetmiştir.
1965'te Feynman, kuantum elektrodinamiğinin iki diğer öncüsü, yine bir Amerikalı olan Julian Schwinger ve Japon, Şin-Içiro Tomonaga ile birlikte Nobel ödülünü aldı. Feynman, fiziğe, özelikle sıvı helyumun mutlak sıfır yakınındaki davranışının açıklanması ve elemanter parçacıklar kuramı alanlarında, başka büyük katkılarda bulundu. Üç ciltlik "Fizik Üzerine Dersler" adlı kitabı 1963'te yayımlandığından beri hem öğrencileri hem de öğretmenleri uyarmakta ve aydınlatmaktadır.
KAYNAK|http://gelisenbeyin.net/ den alıntıdır
1965'te Feynman, kuantum elektrodinamiğinin iki diğer öncüsü, yine bir Amerikalı olan Julian Schwinger ve Japon, Şin-Içiro Tomonaga ile birlikte Nobel ödülünü aldı. Feynman, fiziğe, özelikle sıvı helyumun mutlak sıfır yakınındaki davranışının açıklanması ve elemanter parçacıklar kuramı alanlarında, başka büyük katkılarda bulundu. Üç ciltlik "Fizik Üzerine Dersler" adlı kitabı 1963'te yayımlandığından beri hem öğrencileri hem de öğretmenleri uyarmakta ve aydınlatmaktadır.
KAYNAK|http://gelisenbeyin.net/ den alıntıdır
0 yorum:
Yorum Gönder